Ποιος ξέρει καλύτερα πώς να με φροντίζει;
Ποιος μπορεί να με φροντίσει καλύτερα;
Από ποιον τρέχω να ξεφύγω;
Ποιος με κυνηγάει;
Ποιος μου αντιστέκεται;
Από ποιον προφυλάσσομαι;
Που κοιτάζω;
Ποιος με κοιτάζει;
Ποιον κρίνω;
Ποιος με κρίνει;
Σε ποιον να έχω εμπιστοσύνη;
Ποιος με εμπιστεύεται;
Ποιον αγαπάω;
Ποιος με αγαπάει;
Εγώ, εμένα, από μένα.
Από ποιον τρέχω να ξεφύγω;
Ποιος με κυνηγάει;
Ποιος μου αντιστέκεται;
Από ποιον προφυλάσσομαι;
Που κοιτάζω;
Ποιος με κοιτάζει;
Ποιον κρίνω;
Ποιος με κρίνει;
Σε ποιον να έχω εμπιστοσύνη;
Ποιος με εμπιστεύεται;
Ποιον αγαπάω;
Ποιος με αγαπάει;
Εγώ, εμένα, από μένα.
Εγώ ξέρω να με φροντίζω καλύτερα, αν μπορέσω να με αγαπήσω.
Αλλά πώς θα με αγαπήσω;
Τρέχοντας να ξεφύγω; από τι να ξεφύγω;
Από όλα όσα πιστεύω πως με κυνηγάνε… οι ανασφάλειές μου, τα πρέπει των άλλων που νομίζω είναι και δικά μου, οι αδυναμίες μου, η εικόνα που έχουν φτιάξει οι άλλοι για μένα και γκρεμίζει αυτήν που δεν έχω κατορθώσει να φτιάξω εγώ για μένα.
Αλλά πώς θα με αγαπήσω;
Τρέχοντας να ξεφύγω; από τι να ξεφύγω;
Από όλα όσα πιστεύω πως με κυνηγάνε… οι ανασφάλειές μου, τα πρέπει των άλλων που νομίζω είναι και δικά μου, οι αδυναμίες μου, η εικόνα που έχουν φτιάξει οι άλλοι για μένα και γκρεμίζει αυτήν που δεν έχω κατορθώσει να φτιάξω εγώ για μένα.
Δεν προφυλάσσομαι όσο πρέπει, δεν με αγκαλιάζω, έτσι για λίγο να ξαποστάσω.
Να είμαι ευγνώμων για τα λάθη που έκανα και τα μαθήματα που πήρα.
Να ευχαριστώ εκείνους που με έφεραν στα όριά μου, γιατί ποτέ δεν θα μάθαινα πόσα μπορώ να αντέξω.
Να κοιτάζω ψηλά και πάνω γιατί αυτή η δύναμη με κινεί, μου δείχνει το δρόμο και τον χάνει για να μου τον δείξει ξανά. Με βοηθάει να στέκομαι στα πόδια μου και να αντιστέκομαι σε όσα πάνε αντίθετα με την πορεία που πρέπει να χαράξω.
Να μην κρίνω αυστηρά ουτε εμένα, ουτε για μένα ούτε και όσους κρίνουν σαν κι εμένα.
Αφου κρίνω δεν έχω μάθει ακόμα να αγαπώ, αρα και να συγχωρώ. Μήπως να αγαπώ, να συγχωρώ κι ίσως δεν θα κριθώ;
Να μάθω να αφήνομαι στη στιγμή, να εμπιστεύομαι τη διαδρομή και να χαίρομαι για την επιλογή.
Να είμαι ευγνώμων για τα λάθη που έκανα και τα μαθήματα που πήρα.
Να ευχαριστώ εκείνους που με έφεραν στα όριά μου, γιατί ποτέ δεν θα μάθαινα πόσα μπορώ να αντέξω.
Να κοιτάζω ψηλά και πάνω γιατί αυτή η δύναμη με κινεί, μου δείχνει το δρόμο και τον χάνει για να μου τον δείξει ξανά. Με βοηθάει να στέκομαι στα πόδια μου και να αντιστέκομαι σε όσα πάνε αντίθετα με την πορεία που πρέπει να χαράξω.
Να μην κρίνω αυστηρά ουτε εμένα, ουτε για μένα ούτε και όσους κρίνουν σαν κι εμένα.
Αφου κρίνω δεν έχω μάθει ακόμα να αγαπώ, αρα και να συγχωρώ. Μήπως να αγαπώ, να συγχωρώ κι ίσως δεν θα κριθώ;
Να μάθω να αφήνομαι στη στιγμή, να εμπιστεύομαι τη διαδρομή και να χαίρομαι για την επιλογή.
-Να αγαπώ. -Ποιον; -Εμένα. -Ποιος να με αγαπάει; -Εγώ. -Γιατί να με αγαπώ;
-Για να αγαπώ εμένα. -Γιατί να αγαπώ εμένα; -Για να μάθω να αγαπώ κι εσένα.
-Για να αγαπώ εμένα. -Γιατί να αγαπώ εμένα; -Για να μάθω να αγαπώ κι εσένα.
Και μέσα από σένα να αγαπώ και πάλι εμένα. Κι όσο θα αγαπώ εμένα θα αγαπώ εσένα κι εμένα κι όλους τους γύρω απο μένα κι από εσένα.
Και κάθε μέρα που περνάει να φωτίζει το πρόσωπό μου η αγάπη, η συγχώρεση, η εμπιστοσύνη, η τιμιότητα και η αλήθεια, το κίνητρο, η θέληση, ο αγώνας.
Και κάθε μέρα που περνάει να φωτίζει το πρόσωπό μου η αγάπη, η συγχώρεση, η εμπιστοσύνη, η τιμιότητα και η αλήθεια, το κίνητρο, η θέληση, ο αγώνας.
Να ξεκινήσει ο αγώνας, όχι ο ανταγωνιστικός αγώνας, αλλά εκείνος που φτιάχνει ένα καλύτερο Εγώ, μια καλή εκδοχή του εμένα άρα και έναν καλύτερο κόσμο για μένα.
Το χρειάζομαι έτσι για να πω οτι άξιζε η ζωή, για την ζωή που έζησα, για ό,τι αγάπησα, για ό,τι θα μείνει. Για να μείνει. Για μένα και για όλους τους εσένα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου