Σήμερα κλείνουν εφτά χρόνια χωρίς τον Δημήτρη Μυταρά, τον αξιολογότατο χαλκιδαίο ζωγράφο (γεννήθηκε Ιούνιο του 1934 και έφυγε τυφλός και μάλλον πικραμένος στα 82 του χρόνια, σαν σήμερα το 2017 στην Αθήνα). Ας δούμε δυο πληροφορίες, Εύβοιας φίλοι, για αυτόν τον σπουδαίο συμπατριώτη μας..
Οι σπουδές του ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1953-1958) κοντά στους μεγάλους Γιάννη Μόραλη και Σπύρο Παπαλουκά, καθώς επίσης σκηνογραφίας στην "École Supérieure des Arts Décoratifs" αλλά και εσωτερικής διακόσμησης στη "Métiers d'Art" στο Παρίσι (1960-1964 με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών), του εξασφάλισαν τις προϋποθέσεις καλλιέργειας του πηγαίου ταλέντου του!
Το 1975 εκλέχθηκε καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και τα υπέροχα έργα του έχουν εκτεθεί σε πολυάριθμες συμμετοχές σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, αλλά και πολλές ατομικές παρουσιάσεις τόσο στην Ελλάδα και όσο και στο εξωτερικό, με μεγάλη επιτυχία.
Το 1978, με τη βοήθεια του Δήμου, ίδρυσε με τη σύζυγό του Χαρίκλεια σχολή ζωγραφικής στη Χαλκίδα.
To Μάρτιο του 2008 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, από την οποία όμως διαγράφτηκε όταν λόγω ασθένειας έμεινε τυφλός!
Το έργο του θεωρείται ως επί το πλείστον ανθρωποκεντρικό και παρουσιάζει μεγάλο πλούτο και ποικιλία. Το χαρακτηρίζει το νευρώδες και διεισδυτικό του σχέδιο και το εντυπωσιακό χρώμα. Στο ξεκίνημά του περισσότερο χαρακτηρίζεται σαν φωτογραφικός ρεαλισμός που στη συνέχεια με την επιρροή της αφαίρεσης κατέληξε σε μια πιο εξπρεσιονιστική έκφραση. Μεγάλο μέρος του έργου του χαρακτηρίζεται από έντονη διάθεση κοινωνικής κριτικής.
Ας θυμίσουμε και μια σπουδαία κουβέντα του: «Τα έργα ζωγραφικής ανήκουν σε εκείνους που τα αισθάνονται και λιγότερο σε εκείνους που τα καταλαβαίνουν»!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου