Το ημερολόγιο δείχνει 17 Φεβρουαρίου 1991. Έξω από το «Αττικόν» είναι συγκεντρωμένος πολύς κόσμος που περιμένει υπομονετικά για να απολαύσει μια πολυαναμενόμενη σύμπραξη επί σκηνής δύο εκ των πλέον δημοφιλών Ελλήνων τραγουδιστών της εποχής, του Γιώργου Νταλάρα και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Ήταν η πρώτη φορά που οι δυο τους θα συναντιούνταν μετά το 1979 – 1980, μια σεζόν που μοιράστηκαν στην μπουάτ «Διαγώνιος» της Πλάκας, μαζί με τον Λουκιανό Κηλαδηδόνη, την Τάνια Τσανακλίδου και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.
O Γιώργος Νταλάρας με την Τάνια Τσανακλίδου, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, το 1979, στην μπουάτ της Πλάκας «Διαγώνιος»
Από τότε τούς ένωναν πολλά: η αγάπη τους για το καλό τραγούδι, τα κοινά όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Λοίζος…
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, όμως, οι δύο τραγουδιστές είχαν εκτοξευθεί στην κορυφή με τους δίσκους τους να πουλάνε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα και τις ζωντανές εμφανίσεις τους να πλημμυρίζουν από κόσμο. Ο Νταλάρας είχε βγάλει την τελευταία πενταετία δύο δίσκους που σάρωσαν, τα «Latin» και το «Μη Μιλάς κινδυνεύει η Ελλάς». Ο Βασίλης, από την άλλη πλευρά μεσουρανούσε με τα ροκ «Χαιρετίσματα». Η συνάντηση των ίδιων, των διαφορετικού μουσικού προσανατολισμού τραγουδιών τους αλλά και του ετερόκλητου κοινού τους δεν μπορούσε παρά να αποτελέσει μεγάλη μουσική είδηση για τα καλλιτεχνικά δρώμενα της εποχής.
«Έλα Βασίλη…»: Το σύνθημα αυτό του Γιώργου Νταλάρα προς τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου για να ερμηνεύσει το δεύτερο κουπλέ του τραγουδιού «Πού ΄ναι τα χρόνια», είναι, ίσως μια από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της ιστορικής αυτής συνεργασίας που καταγράφηκε και δισκογραφικά και σε ένα liνe αλμπουμ το οποίο συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στους πιο εμπορικούς ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών.
Γιώργος Νταλάρας – Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Που ‘ναι τα χρόνια
Η συνάντηση αυτή, ωστόσο, που διήρκεσε για τρεις συνολικά βραδιές και επαναλήφθηκε τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς στο «Ράδιο Σίτυ» της Θεσσαλονίκης, ήταν πολλά περισσότερα από μια απλή συνεργασία δύο επιτυχημένων καλλιτεχνών. Ήταν μια επί της ουσίας συνύπαρξη με τους δυο τους άλλοτε να ανταλλάσουν τα τραγούδια τους άλλοτε να τα τραγουδούν ως ντουέτα κι άλλοτε πάλι να προσεγγίζουν ερμηνευτικά αγαπημένα τους κομμάτια εκτός της δισκογραφίας τους.
Ακούστηκαν φυσικά οι μεγάλες επιτυχίες τους, ακούστηκαν όμως κι άλλα, απροσδόκητα τραγούδια, κυρίως από τον Νταλάρα, όπως κάποια παραδοσιακά τσιγγάνικα, κάποια ρεμπέτικα σε σύγχρονη εκδοχή αλλά και επιλογές κομματιών από νεότερους τραγουδοποιούς της εποχής όπως ο Αργύρης Μπακιρτζής, ο Νίκος Κυπουργός κ.α.
Αξίζει, βεβαίως, να σημειωθεί, πως στις μουσικές αυτές βραδιές συμμετείχαν κορυφαίοι Έλληνες μουσικοί μεταξύ των οποίων οι Γιάννης Σπάθας, Νίκος Αντύπας, Νίκος Ζέρβας, Χριστόφορος Κροκίδης κ.α.
Αυτό που όμως μάγεψε το κοινό που είχε την τύχη να δώσει το παρών σε αυτές τις συναυλίες αλλά και εκείνους που άκουσαν το πρόγραμμα στην live ηχογράφησή του ήταν το σμίξιμο δυο φωνών τόσο υπέροχων αλλά και τόσο διαφορετικών συνάμα που τόλμησαν να παντρέψουν το λαϊκό με το ροκ και απέδειξαν, περίτρανα, πως το καλό τραγούδι δεν έχει σύνορα και ταμπέλες.
Στην εκπνοή του 2024, μετά από τρεις δεκαετίες και βάλε, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου θα γίνουν και πάλι «Στο ίδιο έργο θεατές» στη σκηνή του «Vox» για να θυμίσουν στους παλαιότερους και να συστήσουν στους νεότερους το καλό ελληνικό τραγούδι, εκείνο που δεν γνωρίζει μόδες και εποχές και παραμένει επίκαιρο, συγκινητικό, και διαχρονικά απολαυστικό, σαν το παλιό καλό κρασί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου